Cyfrowy aparat fotograficzny daje nam możliwość zarejestrowania obrazu bitmapowego i tym samym możliwość do dalszej edycji. Obróbka obrazu cyfrowego może być sprowadzona do czysto praktycznych zadań takich jak rozjaśnienie obrazu czy kadrowanie.
Nierzadko jednak rezultat jaki widzimy na ekranie lub po wydrukowaniu nie jest zadowalajacy. Dlatego jednym z ważnych powodów do kontynuowania pracy nad obrazem cyfrowym jest potrzeba odtworzenia większej gamy bodżców i emocji inspirujących nas do sięgnięcia po aparat. Przy pomocy programów do obróbki cyfrowej (Photoshop jest dominującym narzędziem do takiej obróbki) można sprawić ,że nasz obraz nabierze głębi i tonacji bliskiej temu ....co przechowujemy w naszej wyobrażni czy pamięci. Zachęcam do spróbowania różnorodnych technik aby wydobyć na ekran zapamiętane przez nas obrazy.
Tym samym zapraszam więc do uważnej kompozycji obrazu, przemyślanego doboru parametrów podczas fotografowania i do pełnej wrażeń edycji.
Podczas opisu poszczególnych technik będę starał się wykorzystywać zdjęcia-przykłady zrobione przy pomocy najprostszych aparatów cyfrowych (To aparaty zwane też “point and shoot”, czyli skieruj na obiekt i pstrykaj) .
Podobnie w progamie Photoshop będę używał jak najbardziej uproszczonych technik. I tak poniżej znajduje się przyklad zdjęcia zrobionego aparatem ultra kompaktowym na funkcji automatycznej. Aparat jak widać na zdjęciu nie do końca oddaje zapamiętaną przez nas sytuację. Zdjecie jest zbyt jasne i pozbawione nasycenia barw.
Jak czytamy w informacji do tego zdjęcia, aparat automatycznie wybrał przesłonę f/4.5, czas naświetlania: 1/80 sec. i czułosć filmu: 320 ISO.
Przy poprawnej ręcznej kontroli parametrów należało by zmienić czas naświetlania na 1/125 sec. (Jeżeli model aparatu na to by pozwalał to dobrym rozwiązaniem do tego typu portretu byłoby otwarcie przesłony do f/2.8 i tym samym zmienienia szybkość migawki do 1/250 sec. przy czułości 100 ISO)
Więcej o ekspozycji i trybach fotografowania: http://www.fotografia.kopernet.org/ekspozycja.html
Wyjaśnię powód do takiego ustawienia parametrów podczas kolejnych kroków edycji tego zdjecia.
Na początku, należy przyciemnić tony obrazu. Jednym z narzędzi które oferuje szybki rezultat do tego typu zadania jest funkcja: Poziomy (“Levels”) w programie Photoshop. Aby dodać warstwę dopasowania poziomów należy użyć ikony w palecie warstwy. Photoshop udostępnia warstwy korekcyjne, których użycie nie wpływa negatywnie na piksele obrazu. Mówiąc metaforycznie, warstwa korekcyjna jest swoistym filtrem położonym na zdjęciu. Modyfikuje wygląd obrazu, ale nie ingeruje w jego strukturę. Na dodatek warstwy te są bardzo elastyczne, ponieważ możemy zmieniać ich przezroczystość, kumulować efekt, czy mieszać je. Inaczej mówiąc użycie warstw korekcyjnych to korygowanie bez ryzyka utraty jakości. Dopiero w etapie końcowym spłaszcza się obraz nanosząc wszystkie efekty jednocześnie.
W przypadku mojego zdjęcia-przykładu przesunięcie środkowego suwaka gamma w prawą stronę spowoduje przyciemnienie średnich tonów jasności. Suwak ten znajduje się w centrum wykresu i służy do edytowania (mapowania) półcieni. Przesunięcie suwaka gamma w lewo spowodowałoby rozjaśnienie średnich tonów.
NOTA: Gdyby aparat ustawiony byl ręcznie na szybszą migawkę, ten punkt korekcyjny można byloby pominąć w naszej obróbce.
Zanim zajmiemy się nasyceniem kolorów, możemy sprawdzić skuteczność jedej z automatycznych funkcji wybranej u góry okna z rozwijanego menu gdzie należy znaleść kanał: Obrazek-Dopasuj-Auto Poziomy lub Auto-Kolor (Image-Auto Tone lub Auto Color). Bardziej skuteczną opcją jest znalezienie na naszym zdjęciu obiektu na którym rozpoznajemy neutralny (szary) kolor. Posługując się się srodkowym kroplomierzem możemy wskazywać obszary na zdjęciu, a program automatycznie będzie określać zakres edytowanych kolorów.
Kolejny etap to użycie polecenia Warstwa - Nowa warstwa dopasowania - Balans kolorów. ("Color Balance"). Wywoła ono okno dialogowe tego narzędzia. Najprostrzą metodą wprowadzenia poprawnych wartości jest ekstremalne przesuwanie trzech poziomów suwaków w obu kierunkach i obserwacja zachodzących zmian. W ten sposób najszybciej zorientujemy się w naszej interpretacji koloru. Proszę zwrócić uwagę że portrety mają przyjemniejszy odbiór przy lekkiej przewadze żółtego/słonecznego tonu.
NOTA: Istnieje możliwość pominięcia tego etapu w obróbce zakładając że przed zrobieniem zdjęcia ustawiliśmy poprawnie balans bieli (“white balance”) czyli pomiar temperatury barwowej.
Film instruktażowy o balansie bieli: http://www.youtube.com/watch?v=bocmcpyMwbc
Kolejny etap to zmiękczenie tonów i rozmycie tła żeby zaakcentować postać na pierwszym planie. Oto kolejne kroki: Warstwa - Dodaj maskę warstwy - Odkryj wszystko / Filtr-Rozmycie-Rozmycie gaussowskie (Filter: “Blur-Gussian”).
Rozmycie powinno się znaleść sie na oddzielnej skopiowanej warstwie (“layer”) (Crl. J / Com. J) Następnie należy usunąć ten efekt z tej warstwy w miejscach gdzie planujemy nadać akcent. W tym wypadku postać dziecka powinna być wymazana z warstwy z rozmyciem. Te zadanie wymaga trochę wprawy, ponieważ nalezy często zmieniać przezroczystość wybranego przez nas narzędzia (gumka lub pędzel na masce warstwy).
Film instruktażowy o nanoszeniu głębi ostrości: http://cyfrografia.pl/1/glebiaostrosci3.html
NOTA: Należy tutaj zwrócić uwagę że jeżeli byśmy sami ustawili przesłonę na f/2.8, (czywiście jakość obiektywu odgrywa tutaj znaczącą rolę) to ten etap obróbki mógłby być pominiety, ponieważ nasza glebia ostrosci bylaby większa.
Tym samym tło byloby rozmyte i postać na pierwszym planie byłaby lepiej wyeksponowana.
Podsumowując chciałbym podkreślić wagę umiejętności operowania trzema parametrami aparatu (przesłoną, czasem migawki i czułoscia filmu-ISO) ,ponieważ tutaj zaczyna się cała wiedza na temat fotografii.
Doskonalszy obraz z aparatu gwarantuje nam dużo lepszy końcowy rezultat.
Miłego fotografowania i zabawy z obróbką cyfrową.
Marek Malkowski